Δυστυχώς την πολυτέλεια για απεργίες την έχουν μόνο οι δημόσιοι συνάδελφοι μας.
Έχουν σίγουρο ένα μισθό, δεν απειλούνται από την ανεργία, αυτό τουλάχιστον αποδεικνύεται από το ό,τι μέχρι σήμερα δεν έχει απολυθεί κανείς όταν στον ιδιωτικό τομέα ένας στους δύο τουλάχιστον είναι άνεργος ή υποαπασχολούμενος.

Το 1/4 των εν ενεργεία μηχανικών δεν πληρώνει τις ασφαλιστικές εισφορές του. Αυτοί προφανώς δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι ή μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα. Είναι ελεύθεροι επαγγελματίες.
Άρα, όταν περίπου οι μισοί των ελευθέρων επαγγελματιών δεν έχουν να πληρώσουν τις ασφαλιστικές εισφορές τους, όχι για τη σύνταξη αλλά για να έχουν υγειονομική κάλυψη οι ίδιοι και τα παιδιά τους, πώς θα έχουν αντοχές για να απεργήσουν;

Αυτό άλλωστε είναι και το μεγάλο κόλπο. Η ανεργία ρίχνει τις τιμές και μειώνει την ισχύ της όποιας διαπραγματευτικής ικανότητας.